چکیده :
ترجمه ماشینی :
هنری لانگویل منسل (71-1820)، الهی‌دان و فیلسوف انگلیسی، معمولاً به‌عنوان یک آگنوستیک کانتی شناخته می‌شود که ایده‌های او به ایده‌های هربرت اسپنسر منتهی شد.
این پایان نامه چالشی انتقادی برای این تصویر فراهم می کند و بازنگری کاملی از الهیات منسل در زمینه ارائه می دهد.
اول، در مورد ارائه نادرست، من استدلال می کنم که این خود اسپنسر بود که با داشتن رابطه جوانی با کاترین خواهر منسل، تعصبی نسبت به او ایجاد کرد، استقبال از کار او را تحریف کرد و تصویر کاریکاتور منسل را به عنوان یک آگنوستیک ناخواسته و "کانتیست" ترویج کرد.
".
با کمک لیبرال هایی مانند گلدوین اسمیت و لزلی استفن، تصویر اسپنسر به بن بست رسیده است.
من این تصویر را رد می کنم و خوانشی جایگزین از منسل ارائه می کنم.
دوم، در مورد شخصی‌گرایی، نشان می‌دهم که منسل اساساً فردی خداباور بود و مدیون سنت‌های اسقف براون، اسقف باتلر و فلسفه عقل سلیم اسکاتلندی بود.
منسل نمونه‌ای از الاهیات فلسفی «ithou» متعلق به دوران اواسط ویکتوریایی را نشان می‌دهد که مبتنی بر عمل مذهبی دعای مسیحی است.
شخصیت گرایی خداباورانه منسل شباهت زیادی با الهیات نیومن داشت، و من روش هایی را بررسی می کنم که دستور زبان موافق نیومن در پاسخ به سخنرانی های بامپتون منسل نوشته شد.
سوم، در مورد سیاست، من استدلال می‌کنم که تصویر تحریف‌شده اسپنسر از منسل به‌عنوان یک آگنوستیک کانتی، در خدمت منافع سیاسی لیبرال‌های حزبی بود و به‌دلیل تعهدات محافظه‌کاران خود منسل، به شدت توسط آنها منتشر شد.
منسل که در زمینه قرار دارد، در اینجا با اشاره به روابط شخصی کلیدی و شبکه‌های شخصی، از جمله ارتباط او با محافظه‌کاران برجسته، مانند لرد کارناروون و بنجامین دیزرائیلی، تفسیر می‌شود.
مهمتر از همه، من مجادلات او با فردریک دنیسون موریس و جان استوارت میل را با اشاره به رویدادهای سیاسی 1859 و 1865 تفسیر می کنم.
henry longueville mansel (1820-71), anglican theologian and philosopher, hastypically been remembered as a kantian agnostic whose ideas led to those of herbert spencer.
this thesis provides a critical challenge to this picture, and offers a thorough revisioning of mansel's theology in context.
first, concerning misrepresentation, i argue it was spencer himself who, having had a youthful relationship with mansel's sister katherine, developed a prejudice against him, distorted the reception of his work, and promoted the caricature image of mansel as an unwitting agnostic and "kantist".
with the help of liberals such as goldwin smith and leslie stephen, spencer's portrayal has stuck.
i refute this picture and offer an alternative reading of mansel.
second, concerning personalism, i show that mansel was essentially a theistic personalist, indebted to the traditions of bishop browne, bishop butler, and scottish common sense philosophy.
mansel represents a mid-victorian example of "ithou" philosophical theology, grounded in the religious practice of christian prayer.
mansel's theistic personalism had much in common with newman's theology, and i explore the ways in which newman's grammar of assent was written in response to mansel's bampton lectures.
third, concerning politics, i argue that spencer's distorted picture of mansel as a kantian agnostic served the political interests of partisan liberals, and was aggressively spread by them because of mansel's own tory commitments.
located in context, mansel, is here interpreted with reference to key personal relationships and personal networks, including his connection with leading tories, such as lord carnarvon and benjamin disraeli.
crucially, i interpret his controversies with frederick denison maurice and john stuart mill with reference to the political events of 1859 and 1865.
these controversies were simultaneously religious and political, and receive a careful contextual reading.
نویسنده :
Francesca Juliette Norman
منبع اصلی :
https://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.768002
پایگاه :
پ:پایگاه پایان نامه
یادداشت :
Keywords: Philosophy, Psychology, Religion, History (General), Political science, Henry Longueville Mansel, Herbert Spencer, Goldwin Smith , Leslie Stephen, Frederick Denison Maurice , John Stuart Mill , Lord Carnarvon, Benjamin Disraeli
توضیحات فیزیکی اثر :
395 صفحه.